Επιτέλους, κάτσε κάτω Τρεζόρ. Σκατά τα έκανες!

Είδα πολλές φορές τα έκτροπα στο ΤΕΙ Πάτρας. Χαρακτήρισα το υλικό, σαν  βίντεο της ντροπής, που εκτός από ντροπή όμως είναι και ντοκουμέντο. Ναι, γιατί

το οπτικό αυτό υλικό του ενός λεπτού και κάτι δείχνει πολλά πράγματα σε όποιον ασχολείται με το παρόν και το μέλλον  του τόπου μας . Δείχνει τη κατάσταση

των πανεπιστημίων, τους φοιτητές και τους καθηγητές, τους σπουδαστές και τους διοικούντες, τον υπουργό Αρβανιτόπουλο της παιδείας αλλά και τη παιδεία της

νεολαίας, τη κυβέρνηση την ίδια, αλλά και την ελληνική κοινωνία.

" Γαμώ το Σόϊ-μπλε μας, γαμώ"!

Νικολό Μακιαβέλλι: Ο Ηγεμών, αν ζούσαν την ίδια περίοδο σίγουρα θα ήταν το πρότυπο του Wolfgang Schäuble. Ο άνθρωπος ορχήστρα. Τα κάνει όλα. Διοικεί την

οικονομία της Γερμανίας, κατευθύνει τη Deutsche Bank,  ελέγχει την πανευρωπαϊκή οικονομία και δίνει τα σήματα στη παγκόσμια. Έχει ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο

Πόλεμο, τον οικονομικό. Καταστρώνει τα σχέδια των πολεμικών επιχειρήσεων και κατόπιν τα εκτελεί στυγνά κι αλύπητα. Συναισθηματισμοί δεν χωράνε. Deutschland über

alles. Και δεν διστάζει να τα γράφει όπως αποδείχτηκε με  την επιστολή που έστειλε στον πρόεδρο της γερμανικής βουλής. Τέλεια περιφρόνηση στη πολιτική

ηθική.

Λουκουμόσκονη για τους μελλλοθάνατους...

Ο Ελληνισμός της Ελλάδος αλλά και της Κύπρου βιώνει τραγικές στιγμές που ισοδυναμούν με τις εθνικές καταστροφές που έχουμε περάσει. Υπάρχουν όμως ιδιαιτερότητες

και πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δεν ηττηθήκαμε στη Μικρά Ασία, ούτε κάναμε τον ''ατυχή'' πόλεμο του 1897, αντιθέτως περάσαμε τριάντα χρόνια ευμάρειας ή λαϊκότερα

ξεσαλώματος. Είχαμε τρεις δεκαετίες ακμής, όπου το χρήμα, που δεν ήταν δικό μας, έρρεε παντού. Στις ποδοσφαιρικές και τις μπασκετικές ομάδες, στα ΜΜΕ,

στον πολιτισμό με ρωμαϊκά θεάματα, στις περιβόητες ΜΚΟ, στα χρηματιστήρια αλλά και στους αγροτοκτηνοτρόφους με τις επιδοτήσεις. Και στο μεταξύ μια πρωτοφανής

λεηλασία του εθνικού μας πλούτου εξελισσόταν, από διαπλεκόμενους εθνικούς εργολάβους, διεφθαρμένους πολιτικούς και συνεργαζόμενους δικαστικούς. Οι ανεπαρκείς

πολιτικές ηγεσίες κι η απομονωμένη ή στρατευμένη διανόηση είτε έμεναν απαθείς είτε συμμετείχαν, στο πάρτι της καταστροφής.