Στρογγυλεμένα Λόγια - Και τώρα τί? Σχόλια για το καταστροφικό παρελθόν και το άδηλο μέλλον Του Δημήτρη Αρβανίτη

Οταν ξεκίνησα τη προσπάθεια να ασχοληθώ με τα κοινά και κατ' επέκταση με τη πολιτική, ήλθα σε επαφή με πολύ κόσμο, γνωστούς, άγνωστους, φιλικά αλλά και εχθρικά διακείμενους, απογοητευμένους, προσβεβλημένους, υποψιασμένους, ανήσυχους, ρομαντικούς, αλλά ακόμα και εραστές της εξουσίας, απατεωνίσκους, καιροσκόπους, φτωχοδιάβολους που προσπαθούν να επιβιώσουν στη σημερινή άνιση και εν πολλοίς άδικη κοινωνία.
Η επιδίωξη μου όλο αυτό το διάστημα ήταν να αρθρώσω λόγο αληθινό, πολιτικά οξύ, αναφερόμενος στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος του Ξηρομέρου αλλά και γενικότερα η χώρα μας και ονομάζοντας τούς, κατά τη δική μου γνώμη, υπεύθυνους της κατάστασης.
Στηλίτευσα τις πρακτικές της συναλλαγής, των κομματικών εγκάθετων, των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, της απάθειας, της ατιμωρησίας (γιατί ο Τσουκάτος κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος, όταν έχει αποδεχθεί ότι πήρε ένα εκατομμύριο από τη ΖΙΜΕΝΣ  και γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν απαιτεί να συλληφθεί ο Τσουκάτος, μήπως γιατί υπάρχουν ή υπήρχαν   ''Τσουκάτοι'' και σ΄αυτή?), της οκνηρίας των πολιτών (καθόμαστε και παίρνουμε επιδοτήσεις που σε πολλές περιπτώσεις αφορούν  και ψεύτικες δηλώσεις) αλλά και των αρχόντων (η καρέκλα και τα οφίτσια είναι αυτοσκοπός), του βολέματος (ας θυμηθούμε το όνειρο του κάθε πατέρα για το παιδί του -διορισμός στο δημόσιο?), του νεποτισμού (δείτε πόσοι βουλευτές ή υποψήφιοι βουλευτές στο νομό μας είναι κληρονομικώ δικαίω) , της εκμετάλλευσης των κάθε είδους επαγγελματιών από τις ενώσεις (παράδειγμα  οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών, αλήθεια γιατί δεν ελέγχεται η περιουσία όσων έχουν διατελέσει πρόεδροι ή διαχειριστές των τοπικών ενώσεων?), της αρπαγής (καταλήστευσης) του δημόσιου χρήματος,  της υποδούλωσης μας στο ΔΝΤ (δηλαδή μόνο η Νέα Δημοκρατία κι ο Καραμανλής φταίει για τη χρεωκοπία της Ελλάδος, το ΠΑΣΟΚ που βρισκόταν τα τελευταία τριάντα χρόνια? Κοντά 20 χρόνια δεν ήταν κυβέρνηση? και οι στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων πως δημιουργήθηκαν?)   και της έλλειψης στρατηγικού - μακρόπνοου σχεδιασμού. Δήλωσα τη κάθετη αντίθεση μου με τις πρακτικές νομής της εξουσίας. Φίλοι και συγγενείς με συμβούλευαν  -μη τα λες έτσι, μην είσαι σκληρός με τους πριν και τους νυν, μπορεί να τους χρειαστείς αργότερα, μη λες δε θα ''βοηθησεις'' συγγενείς και φίλους, πες και κανένα ψέμα, δε πειράζει, ποιος θα το θυμηθεί μετά -. Θύμωνα και τους προκαλούσα να μη με ψηφίσουν, δε θέλω να με ψηφίσουν γι αυτά που εσείς λέτε, δε θέλω να γίνω σαν τους πριν και τους νυν. Άλλωστε  τους έχουν αυτούς, είναι και  πάλι υποψήφιοι. Μου απαντούσαν, με αυτό το μυαλό τελευταίος θα βγεις...Άλλοι και μάλιστα ένας εκλεγείς δημοτικός σύμβουλος του κ. Λύτρα με προέτρεψε να μη βάζω το πήχη ψηλά, κατέβασέ τον μου είπε, εδώ είναι Ξηρόμερο. Άλλοι πάλι με απειλούσαν ότι οι εκλογές θα περάσουν και θα τους έβρισκα μπροστά μου, στις κυβερνητικές θέσεις που (θα) κατείχαν... Τι να 'λεγα? Απορούσα και συνέχιζα. Οι εκλογές όμως πέρασαν και με εμπιστεύθηκε σημαντικός αριθμός συμπατριωτών μου τους οποίους από καρδιάς ευχαριστώ. Και τώρα τι? Οι προεργασίες άρχισαν. Οι συζητήσεις για το τρόπο διοίκησης του δήμου, ποιοι, σε ποιες θέσεις με τι αρμοδιότητες,  βρίσκονται προς το τέλος. Δε γνωρίζω αν θα μου ανατεθούν καθήκοντα, όμως η μέλλουσα πολιτική μου συμπεριφορά μπορεί να εξαχθεί  με βάση το απόσπασμα του βιβλίου του εξαίρετου Βασιλείου Μαρκεζίνη ''Μια Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα'' σελ. 365-366 το οποίο παραθέτω και  απολύτως προσυπογράφω

'' ...ας επανεξετάσουμε τη συμβουλή που μου δόθηκε ''Στρογγύλεψε τα λόγια σου'' Προφανώς κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε τη σταυροφορία μου. Ερωτώ όμως  Γιατί?
Γιατί να συγκαλύψω μια πραγματική αδυναμία και άρα να βραδύνω τη θεραπεία της? Γιατί να πω κάτι που δεν πιστεύω,  ότι δηλαδή ο πόνος από το ΔΝΤ δεν θα μεγαλώσει? Γιατι να υποκριθώ ότι ουδείς κίνδυνος υφίσταται εξ ανατολών, όταν πιστεύω ότι και οι αμερικανικές πιέσεις στο Τουρκικό και το Κυπριακό θα μας κοστίσουν ακριβά επί πολλά χρόνια ακόμη?
Εάν τα κάνω όλα αυτά και ''στρογγυλέψω τα λόγια μου'', θα επαναλάβω τα ίδια λάθη και θα δείξω την ίδια υποκρισία και την ίδια αδυναμία με αυτούς που μας έφεραν στη κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Αυτούς που σήμερα κατηγορώ καλούμαι να μιμηθώ. Το βιβλίο αυτό αποτελεί την απάντησή μου στο απαράδεκτο αίτημα να γίνω συνεργός σε μια τέτοια πολιτική.
Πέραν των ανωτέρω όμως,  μπορεί κανείς να μου δώσει έστω και ένα παράδειγμα προφήτη, μεσσία, ευαγγελιστή, εφευρέτη, καλλιτεχνικού δημιουργού ή καινοτόμου πολιτικού που μίλησε, έγραψε ή δημιούργησε χωρίς ένθεων πάθος, με στρογγυλεμένες φράσεις, λέγοντας πράγματα που δεν πίστευε ή ανεχόμενος τις παρεμβάσεις του κατεστημένου εναντίον του οποίου κατά κανόνα πάλευε?
Η εποχή μας είναι τόσο δύσκολη, οι ανάγκες μας τόσο άμεσες, οι κίνδυνοι τόσο μεγάλοι, ώστε δεν υπάρχει πια περιθώριο για τις γενικότητες και τα φληναφήματα που χαρακτηρίζουν το λόγο των πολιτικών μας. Έχει έλθει πλέον η στιγμή για λόγια σταράτα, δράση αποφασιστική, οικονομική εντιμότητα αδιαμφισβήτητη. Δεν υπάρχει πλέον χώρος για πολιτικούς με υπόληψη κηλιδωμένη - ηθικά, οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά. Ο χρόνος γι' αυτούς παρήλθε οριστικά, έστω και αν τώρα απαρνούνται εν μέρει το έργο της κυβέρνησης  στην οποία κάποτε κατείχαν σημαντική θέση. Στη πλειονότητα τους αυτοί οι πολιτικοί ανήκουν πλέον στο γηροκομείο της ιστορίας, έστω και αν όψιμα μας απειλούν με τη δημιουργία κόμματος που θα απαρτίζεται από νέους.( Ή μήπως ξανανιωμένους γέρους?) ''