Ο διπλωμάτης κι η στριπτηζέζ

(Προδημοσίευση από το βιβλίο μου ΄΄Ερωτας κ΄ Πολιτική΄΄ πού θα κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα)

 ....Τότε συνειδητοποίησε, ανάμεσα στα  flash back της ζωής του, ότι  κάτι τον ενοχλούσε, κάτι τον  πλάκωνε. Ήταν  η  ομίχλη που του περιόριζε μαζί με το  χιόνι την ορατότητα αλλά κυρίως του πίεζε τη ψυχή. Χωρίς να το θέλει ήλθε στο μυαλό του  μια ταινία  του Κάρπεντερ, ΄΄Η ομίχλη΄΄. Εκεί  όπου  σ ένα παραθαλάσσιο χωριό, όταν έπεφτε ομίχλη τη νύχτα, βγαίνανε σα σκιές τα σώματα των πειρατών  οι οποίοι πριν  πολλά χρόνια είχαν  πνιγεί   όταν το καράβι τους μέσα σε πυκνή ομίχλη έπεσε στα βράχια, στην ακτή του χωριού αυτού και κανείς απ τους κατοίκους δε πήγε να τους βοηθήσει… Τότε φαντάστηκε τους λευκοχίτωνες του Κύρου, που τον στήριζαν στην Ανάβαση να μεταμορφώνονται σε νεκραναστημένους πειρατές του Κάρπεντερ και να αρχίζουν να τον κυνηγάνε μες της  Βλαντάγιας τα βουνά!  Μπρρρ,  κοίτα τι σκεφτόταν τώρα!  Πάντως η ομίχλη αυτή πολύ συχνά ερχόταν και τον  σκέπαζε, ιδίως στις μοναχικές του στιγμές. Ευτυχώς που δεν έφερνε μαζί  της και τους πειρατές …

Το γέλιο του Σόϊμπλε

Είμαι μάλλον μετρίου αναστήματος, σε αντίθεση με την  υψηλή  μου αυτοπεποίθηση και το ιδιαίτερα αναπτυγμένο αίσθημα της υπερηφάνειας, το οποίο εδράζεται κύρια στο ότι είμαι Έλληνας. Έχω γυρίσει σε πολλές χώρες του εξωτερικού και πάντα πρόταζα την ελληνική μου καταγωγή.  Οι αντιδράσεις που αντιμετώπιζα ήταν στη πλειοψηφία τους σεβασμού  και εκτίμησης τόσο για το ένδοξο αρχαιοελληνικό μας παρελθόν  όσο και για τη διαρκή μας διάθεση για αγώνες. Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν στην έρημο της αραβικής χερσονήσου, στα σύνορα Ιράκ – Κουβέιτ, συμμετέχοντας στον ΟΗΕ, ένα σούρουπο, είχα τη φαεινή ιδέα να τρέξω εκτός αποστρατικοποιημένης ζώνης και με σταμάτησαν απειλητικά ιρακινοί στρατιώτες , βάζοντας μου τα πιστόλια στο κρόταφο. Η μόνη λέξη που ήξερα στα αραβικά ήταν Γιουνάν, δηλαδή Ελλάδα αυτήν είπα και με έσωσε από δυσάρεστες περιπέτειεςΤώρα λοιπόν έχω φοβερό ψυχολογικό πρόβλημα αισθάνομαι κοντός, πολύ κοντός, νάνος  και ντρέπομαι να πω ότι  είμαι Έλληνας. Αυτό δε μπορώ να το συγχωρέσω στον εκπληκτικό αυτό άνθρωπο που για δυο χρόνια κατάφερε, είναι πραγματικά τεράστια επιτυχία, να καταστρέψει ολοκληρωτικά εκτός από την οικονομία της χώρας, την  υπόσταση μας, το όνομα μας. Ο περίεργος  αυτός τύπος που τιμήθηκε με τη ψήφο της μισής σχεδόν Ελλάδας, λόγω του ονόματος του, πρωθυπουργός της χρεωκοπίας, γύριζε ανά την Ευρώπη, επαίτης, ζήτουλας του οίκτου των ξένων, γελοιοποιόντας ένα ολόκληρο έθνος και στερώντας μας το δικαίωμα να λέμε ότι είμαστε Έλληνες.

Ο Καραγκιόζης Νεκροθάφτης

Στάθης, Ελευθεροτυπία 03.11.2011