Πλατυγιάλι : Ένα μαυσωλείο πολιτικής διαφθοράς

Δημοσιεύτηκε στον τύπο τις προηγούμενες μέρες ένας φερόμενος κυβερνητικός σχεδιασμός για την ομαδοποίηση λιμενικών εγκαταστάσεων. Σκοπός της ομαδοποίησης να καταστήσει πλέον ελκυστικό το πακέτο ιδιωτικοποίησης των λιμανιών. Σωστή σκέψη για τη προσέλκυση μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων. Έτσι φαίνεται να δημιουργούνται  τέσσερις ομάδες: η Αττική, η Ιόνια, η Βόρεια κι η ομάδα του Αιγαίου. Σ΄ αυτές τις ομάδες δεν υπάρχει το λιμάνι στο Πλατυγιάλι του Αστακού. Εύλογο, γιατί το λιμάνι δεν ανήκει στο ελληνικό δημόσιο αλλά σε ιδιώτες. Είναι το μοναδικό ιδιωτικό λιμάνι στη χώρα.  Είναι επίσης, ένα κραυγαλέο παράδειγμα πολιτικής διαφθοράς. Κι επειδή αυτές οι ιστορίες δεν πρέπει να ξεχνιούνται επαναλαμβάνω το χρονικό του εγκλήματος:

        Η λειτουργία και εκμετάλλευση του λιμένα της Ναυτικής Βιομηχανικής Περιοχής –ΝΑΒΙΠΕ  Πλατυγιαλίου Αστακού,  σύμφωνα με την από 27/7/1999  σύμβαση ανάπτυξης ,  μεταξύ της ΕΤΒΑ ΑΕ, και της ανωνύμου εταιρείας ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ Α.Ε.   ανήκει στη δεύτερη σε συνεργασία με τρίτους ή αυτοτελώς. Η σύμβαση παρουσίαζε σημαντικά πλεονεκτήματα για τον ιδιώτη καθώς εκτός από λιμάνι το Πλατυγιάλι ήταν  ελεύθερη τελωνειακή ζώνη, ναυτική και βιομηχανική περιοχή. Είχε ειδικό νομοθετικό καθεστώς κι έτυχε σημαντικών επενδυτικών κινήτρων και επιδοτήσεων. Εδώ πιστεύω είναι το στοιχείο που κατατάσσει το Πλατυγιάλι ως μέγα σκάνδαλο του ΠΑΣΟΚ. Κοντά στα 230 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν στην ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ από τα οποία τα 180 περίπου  ήταν κρατική ή εοκική επιδότηση ενώ τα άλλα που ήταν η συμμετοχή της εταιρείας μπήκαν με δάνειο από τις  τράπεζες.  Η ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ Α.Ε.   Ανώνυμη Εταιρία Διεθνούς Εμπορίου και παροχής Υπηρεσιών  είχε ως κύριους μετόχους τις εταιρίες ΜΕΤΩΝ, ΑΚΤΩΡ και ΑΕΓΕΚ. Από αυτές Ο ΑΚΤΩΡ του Μπόμπολα αποχώρησε αμέσως μετά την υπογραφή, ο ΜΕΤΩΝ των γνωστών αστέρων της εποχής των σοσιαλιστών Αρφάνη – Χιόνη, απορροφήθηκε από την ΑΕΓΕΚ  η οποία και πτώχευσε. Τι γίνανε τα εκατομμύρια της επιδότησης, ποιος τα πήρε;   Στα χρόνια λειτουργίας του σχήματος δεν υπήρξαν έργα τα οποία να δικαιολογούν εισροή τόσου κεφαλαίου στο λιμάνι... Συγκινήθηκε κανείς για τα χρήματα αυτά;  Κινήθηκε κανείς εισαγγελέας να προστατεύσει το δημόσιο χρήμα;   Κι η τότε αντιπολίτευση της ΝΔ και η μετέπειτα κυβέρνηση έκανε κάτι; Σιγά μην ασχοληθεί, το Πλατυγιάλι ήταν πολύ μακριά απ την Αθήνα!      

        Έτσι λοιπόν στη θέση του χρεοκοπημένου σχήματος μπήκαν οι τράπεζες που είχαν δανειοδοτήσει την εταιρεία  δηλαδή η  ALPHA BANK και η ΕΜΠΟΡΙΚΗ, ενώ στη θέση της ΕΤΒΑ που εκπροσωπούσε τότε το Δημόσιο έχει μπει η ΠΕΙΡΑΙΩΣ η οποία αγόρασε και απορρόφησε την ΕΤΒΑ. Δηλαδή κανένας από τους αρχικούς παίκτες δεν είναι παρών! Είναι η μέθοδος της αστραπιαίας ληστείας , μπες γρήγορα , άρπαξε  τα λεφτά κι εξαφανίσου χωρίς ίχνη!  Τώρα να σκεφτούμε ότι αυτές οι τράπεζες κόπτονται για την ανάπτυξη της περιοχής και σχεδιάζουν πως θα το πετύχουν μέσω του λιμανιού; Φυσικά , όχι. Τους νοιάζει μόνο πως θα ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες από τα δάνεια και πως θα μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.  Οι τράπεζες είναι απαραίτητοι οικονομικοί οργανισμοί αλλά κερδοσκοπικοί.  Κι όταν δεν υπάρχει ο κρατικός παρεμβατισμός γίνονται βρικόλακες και πίνουν το αίμα του λαού.

  Η άποψη μου είναι ότι αυτή τη στιγμή το Πλατυγυάλι είναι ένα Μαυσωλείο. Και μάλιστα με τίτλο. Μαυσωλείο πολιτικής διαφθοράς.  Υπολειτουργεί χωρίς κανένα στρατηγικό σχεδιασμό και με μερικές εκατοντάδες άτομα εργαζομένους, πολλοί των οποίων μερικής απασχόλησης. Για να αλλάξει το μαυσωλείο και να γίνει πυλώνας ανάπτυξης της περιοχής απαιτούνται συγκεκριμένες κινήσεις φορέων και οργανισμών

      Να επισημάνουμε ότι η πλειοψηφία της  κοινωνίας του Αστακού αλλά και ευρύτερα του Ξηρομέρου και κατ΄ επέκταση της Αιτωλοακαρνανίας  επιθυμεί στροφή στη βιομηχανική ανάπτυξη ήπιας μορφής, με σεβασμό στο περιβάλλον. Επενδύσεις παραγωγής ενέργειας από υγροποιημένο φυσικό αέριο (LPG) σαν αυτές που  προωθούσε ο πάλαι ποτέ πράσινος αστέρας Παμπούκης  έχοντας στο σχήμα τον Εμίρη του Κατάρ, ή  όπως η μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από λιθάνθρακα με συμμετοχή της  ΕΝΤΙΣΟΝ,  επί ΝΔ και υπουργίας Σουφλιά , θα πρέπει να ξεχαστούν . Η περιοχή μας χρειάζεται επενδύσεις, η ανεργία καλπάζει, το εισόδημα των κατοίκων ολοένα και μειώνεται,  όμως όχι  επενδύσεις με κάθε τίμημα!       

        Πιστεύω ότι ο Δήμαρχος Ξηρομέρου Πυθαγόρας Σαμαράς, θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλία προς δύο κατευθύνσεις. Η μία προς τον Υπουργό Ανάπτυξης  κ. Χατζηδάκη. Να τον συναντήσει και να καταστήσει σαφή τη θέση του Δήμου για την αξιοποίηση της ΝΑΒΙΠΕ μόνο με βιομηχανικές επενδύσεις ήπιας μορφής. Αυτό προκειμένου να προλάβει κινήσεις της κυβέρνησης προς επενδύσεις άλλης μορφής. Η δεύτερη προς αναζήτηση επενδυτών. Πριν λίγες ημέρες απηύθυνε πρόσκληση, μέσω του τύπου, προς επενδυτές. Σωστά. Ομως πρέπει στοχευμένα να αναζητηθούν και να προσκληθούν εταιρείες  για την ανάπτυξη στο Πλατυγιάλι με στροφή στη βιομηχανία. Γιατι με μόνη την εμπορευματική – διαμετακομιστική χρήση το λιμάνι, μπορεί απλώς να επιβιώνει κι όχι για πολύ. Η κυβέρνηση σε αυτή τη οικονομική συγκυρία δεν έχει τη πολυτέλεια του χρόνου και φοβάμαι θα συμφωνήσει στη πρώτη επενδυτική πρόταση που θα παρουσιαστεί. Για αυτό και οι λοιποί τοπικοί φορείς πρέπει να βοηθήσουν. Ένα ημιπαράλυτο και σχεδόν χρεοκοπημένο κράτος δε μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα.

         Θέλει πολύ και συλλογική προσπάθεια για να γίνει το μαυσωλείο της πολιτικής διαφθοράς, ένα πραγματικό εργαλείο  σωστής ανάπτυξης