Οι μίζες του θανάτου ή αλλιώς ο Τζων Λε Καρέ μένει Ελλάδα

   Από τη μόνιμη συνεργασία μου με την εφημερίδα ΄΄Γεγονός΄΄ / Στήλη ΄΄Αθιβολές΄΄

Έγραφα σ΄ ένα άρθρο μου πριν ενάμισυ χρόνο για τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τα επαναλαμβάνω τώρα γιατί έχουμε μια ανάλογη περίπτωση:

      ΄΄ΥΠΟΒΡΎΧΙΑ , τύπου 214. Οι αποκαλύψεις έρχονται από το περιοδικό ΄΄DER SPIEGEL΄΄ και την εισαγγελία του Μονάχου Το 1997, Σημίτης πρωθυπουργός,  Τσοχατζόπουλος Υπουργός Άμυνας, οι γερμανικές εταιρείες HDW και FERROSTAAL είναι υποψήφιες για τη προμήθεια υποβρυχίων του Ελληνικού Ναυτικού. Η προσφορά τους  ακριβότερη των σουηδικών, ολλανδικών αλλά και των σε ίδιο επίπεδο γαλλικών. Έπρεπε να πάρουν τη προμήθεια αυτή πάση θυσία.

Έτσι σύμφωνα με τη κατάθεση του Γιόχαν Φρίντριχ Χάουν, δεύτερου στην ιεραρχία της HDW μέχρι την συνταξιοδότησή του το 2003, στην εισαγγελία του Μονάχου τον περασμένο Οκτώβριο, συστήθηκε η Ομάδα Α και δόθηκε  ο κωδικός ΄΄Κύκλος Προσευχής΄΄ Κανονική οργάνωση πολεμικών επιχειρήσεων δηλαδή! Δεν έχει για μας ιδιαίτερη σημασία ποιοι ανήκαν σε αυτή τη συμμορία λεηλασίας εκτός από το ελληνικό της στοιχείο. Έτσι σύμφωνα πάντα με τη κατάθεση του κ Χάουν στο κύκλο συμμετείχε και ένας Έλληνας αρχιτέκτονας,  που τους σύστησε ο τότε Υπουργός Άμυνας Τσοχατζόπουλος, ο οποίος συνοδευόταν από κάποιον Αλέξανδρο Αβατάγγελο, με διεύθυνση στη Κύπρο, η οποία σε έρευνα της Εισαγγελίας αποδείχτηκε ανύπαρκτη. Η προμήθεια  σε περίπτωση επιτυχίας της επιχείρησης συμφωνήθηκε στα 7,5%, από τα οποία 3% θα κράταγε ο αντιπρόσωπος της HDW στην Ελλάδα και τα υπόλοιπα θα μοίραζε στα μέλη της  ομάδας Α. Ας δούμε τα μεγέθη των ποσών αυτών. Πρώτη προμήθεια 2,1 δις. ευρώ για τέσσερα υποβρύχια, δεύτερη η συντήρηση των υπαρχόντων υποβρυχίων 300.000.000 ευρώ και τρίτη 1 δισ. ευρώ για άλλα δύο. Προμήθεια,  7,5 επί  3.400.000.000 ίσον 255.000.000, από αυτά ο αντιπρόσωπος κράτησε 102.000.000 και μοίρασε στην ομάδα Α 153.000.000 ευρώ. Από πληροφορίες του ελληνικού τύπου 55.000.000 ευρώ κατέληξαν σε ελληνικές τσέπες. Μήπως ζαλιστήκατε από τα εκατομμύρια; Αυτός δεν ήταν κωδικός προσευχής αλλά αρπαχτής και μάλιστα τεράστιας. Στη συνέχεια τσακώθηκαν στη μοιρασιά, έτσι γίνεται με τις συμμορίες κι άρχισαν τα καρφώματα, οι πυροβολισμοί, οι σκοτωμοί κι οι δίκες....

       Σε ποιόν κατέληξαν τα χρήματα της ελληνικής μίζας;  Ποιοι ήταν οι εκπρόσωποι του Τσοχατζόπουλου στην Ομάδα Α, δεν είναι δύσκολο να βρεθούν, ξενοδοχεία, πτήσεις, γραμματείς των διευθυντών που ρύθμιζαν τα των συσκέψεων, λογαριασμοί. Επίσης  εάν ακολουθήσουμε το δρόμο του χρήματος φτάνεις από αυτόν που φύγανε, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο, έως τους παραλήπτες της μίζας. Εκατόν πενήντα τρία εκατομμύρια ευρώ λοιπόν ορφανά. Τι κάνει η ελληνική δικαιοσύνη;  Γιατί τόση κωλυσιεργία;’’

Αυτά έγραφα τότε και πολύ – πολύ αργά, για να χαθούν στοιχεία, να ΄΄απολυμανθούν΄΄ εταιρείες και να ΄΄ρυθμιστούν΄΄ καταστάσεις, κινήθηκε η διαδικασία κι ο Τσοχατζόπουλος πήγε στη φυλακή. Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που κυβέρνησε τη  χώρα πάνω από είκοσι χρόνια φυλακίστηκε για παθητική δωροδοκία και διακίνηση ΄΄μαύρου΄΄ χρήματος. Γιατί ο Άκης ήταν το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Και ξαφνικά άρχισε να κινείται και η περίπτωση των ΤΟR Μ1. Τι αφορούσε η περίπτωση αυτή:

Το 1998 έγινε διαγωνισμός από τη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών του ΥΠΕΘΑ για τη προμήθεια αντιαεροπορικών βλημάτων. Υποψήφια τα ρωσικά ΤΟR Μ1, τα καναδικά  ADATS OERLIKON και τα γαλλικά CROTALE. Τα ρωσικά ήταν μακράν τα καλύτερα αλλά πιο ακριβά και με ένα ιδιαίτερα σημαντικό μειονέκτημα. Δεν ήταν συμβατά με το τότε ελληνικό σύστημα αεράμυνας. Ο υπουργός Τσοχατζόπουλος τον Νοέμβριο του 1998, ενέκρινε τη προμήθεια εικοσιένα πυραύλων ΤΟR Μ1  και το δικαίωμα προαίρεσης για άλλους εικοσιεννιά, με απ΄ ευθείας ανάθεση στη ρωσική κρατική εταιρεία αμυντικών συστημάτων ‘’Almaz-Antey’’.  Τον Φεβρουάριο του 1999 ο διευθυντής των εξοπλισμών Γιάννης Σμπώκος κατακύρωσε την απ΄ ευθείας ανάθεση αναφέροντας σαν λόγους, το κατεπείγον της προμήθειας  και τη μοναδικότητα του κατασκευαστή. Και προσέξτε η συμφωνία έγινε όχι με την εταιρεία που είχε την αντιπροσωπεία των Ρώσων  στην Ελλάδα, αλλά με τη μητρική. Όσο γίνεται πιο μακριά. Για να χαθεί το χρώμα του χρήματος.  Πλέον αυτού δεν ζητήθηκαν νομικές εγγυήσεις και τέτοιες τραπεζικές καλής εκτέλεσης. Έτσι αργότερα όταν παρουσιάστηκαν προβλήματα σε λογισμικό, συντήρηση και ανταλλακτικά, οι Ρώσοι σφύριζαν αδιάφορα.  Το αρχικό συμβατικό τίμημα ήταν 519.053.910 δολάρια. Το 2000, ο Σμπώκος, υπογράφει την 1η συμπληρωματική σύμβαση, ζητώντας άλλους τέσσερις TOR-M1 που ανεβάζουν το συνολικό τίμημα στα 818.695.684 δολάρια.

Με βάση την ελληνική νομοθεσία  η προμηθεύτρια εταιρεία ήταν υποχρεωμένη να υλοποιήσει έργα αξίας 250.817.577 $ για αντισταθμιστικά (offsets) της προμήθειας. Το ποσό αυτό, το οποίο δεν αντιστοιχεί σε ρευστό χρήμα, αλλά σε έργα, υπηρεσίες, κ.λπ. πιστώθηκε, όπως γνωστοποίησε το ΥΠΕΘΑ στην κατασκευάστρια εταιρεία, στην «Drumilan International». Ποια είναι αυτή και πως επιλέχτηκε;  Ύστερα από λίγους μήνες, όμως, και ενώ δεν έχει υλοποιηθεί κανένα αντισταθμιστικό φεύγουν από την  ΄΄ Antey΄΄ 25.000.000 δολάρια, προς τη «Drumilan» και στη συνέχεια χάνεται σε κρυφούς λογαριασμούς και offshore εταιρείες... Αυτά είναι γνωστά από τα επίσημα έγγραφα του ελληνικού ΥΠΕΘΑ. Κάποια  πάνε και στην offshore εταιρεία ΄΄Bluebell΄΄. Η ΄΄Drumilan΄΄ έχει εκπρόσωπο, τον Πορτογάλο υπήκοο Φουάντ αλ Ζαγιάντ και διευθύνοντα τον Βλάσση  Καμπούρογλου. Το ότι αυτοί ήταν φίλοι του Τσοχατζόπουλου δεν είχε καμιά σημασία. Και στη ΄΄Bluebell΄΄ διαχειριστής ήταν ο Ζήγρας, ο φυλακισμένος εξάδελφος του Άκη.

Το 2002 ο Σπύρος Τραυλός, διάδοχος του Σμπώκου, όταν έψαξε να δει τι είχε γίνει με τα offsets  διαπίστωσε ότι η ‘’Drumilan’’, που είχε αναλάβει να τα υλοποιήσει, είχε κλείσει τα γραφεία της στην Αθήνα κι ο εκπρόσωπός της  Αλ Ζαγιάτ μαζί με τον Καμπούρογλου είχαν εξαφανιστεί. Ο Τραυλός ενημέρωσε για το θέμα, τον διευθυντή της ‘’Almaz-Antey’’ Ιγκόρ Κλίμοφ, ο οποίος επισκέφτηκε τη χώρα μας τον Μάιο του 2003 για έρευνες. Διαπιστώθηκε ότι ποσό περίπου 45 εκατ. δολαρίων είχε εκταμιευτεί προς την ‘’Drumilan’’ και στη συνέχεια 12 εκατ. εντοπίστηκαν σε λογαριασμό του προηγούμενου προέδρου της ‘’Almaz-Antey’’ Βορόμπιεφ που είχε υπογράψει τη σύμβαση προμήθειας. Ένα μήνα μετά ο Τραυλός πήγε στη Μόσχα και περίμενε τον Κλίμοφ στη Κόκκινη Πλατεία, όπου είχαν ραντεβού. Εκεί πληροφορήθηκε ότι ο Κλίμοφ είχε δολοφονηθεί!  Το απόγευμα της ίδιας ημέρας σε μια κωμόπολη κοντά στη Μόσχα δολοφονήθηκε και ο Σεργκέι Σίτκο, στενός συνεργάτης του Κλίμοφ και πρόεδρος θυγατρικής της ‘’Almaz’’. Πριν λίγες ημέρες και εντελώς συμπτωματικά σε σχέση με τις νέες έρευνες που γίνονται για την υπόθεση των ΤΟR Μ1, στη Τζακάρτα σε ξενοδοχείο της πόλης, βρέθηκε δολοφονημένος ο Βλάσσης Καμπούρουγλου. Ένας ακόμη από τους βασικούς μάρτυρες της βρόμικης αυτής υπόθεσης. Κι ο έτερος της ‘’Drumilan’’, Φουάντ Αλ Ζαγιάτ είναι εξαφανισμένος. Κάποιοι προσπαθούν να κλείσουν όλα τα στόματα. Για να μη προχωρήσει παραπέρα η έρευνα. Η ουσία όμως έχει πλέον γίνει αντιληπτή.  Για τη ληστεία της χώρας μας, για τα εκατομμύρια που έπεφταν σαν το χαλάζι.  Για ένα κόμμα που κατέστρεψε τη χώρα αλλά και για άλλα που δεν μπόρεσαν ή δεν τους άφησαν να σταματήσουν τη λεηλασία.

Πάντως αν ο Τζων Λε Καρέ διάβαζε για όλα αυτά, θα είχε κρίση ταυτότητας. Η σπουδαία του φαντασία ούτε στα καλύτερα της δε θα τα  έπλαθε....

Γιατί όμως βγαίνουν τώρα όλα αυτά; Λίστες, μίζες, συμμορίες, συλλήψεις. Τι συμβαίνει;             Είναι η κυβέρνηση, είναι ο σημερινός πρωθυπουργός; Είναι το σημερινό πολιτικό σύστημα που καταλαβαίνοντας ότι πνέει τα λοίσθια προσπαθεί να κάνει ΄΄αυτοκάθαρση’’; Είναι ίσως όλα αυτά μαζί. Και λέω ίσως, γιατί αυτό  θα φανεί στο επόμενο χρονικό διάστημα. Και μακάρι να μη σταματήσει η προσπάθεια αυτή. Όχι για λόγους εκδίκησης, αλλά σωφρονισμού και δικαιοσύνης!  Το έχει ανάγκη η χώρα....