Τουμπεκιστάν!

‘’Τουμπεκί» λέγεται τουρκικά ο καπνός για τον αργιλέ, που τον κάπνιζαν στα διάφορα καφενεία της παλιάς εποχής. Τον αργιλέ τον ετοίμαζαν οι «ταμπήδες» των καφενείων και επειδή αυτοί έπιαναν την κουβέντα κι αργούσαμε τον πάνε στον πελάτη, εκείνος με τη σειρά του φώναζε: «κάνε τουμπεκί ». Όσοι κάπνισαν ναργιλέ ήταν και από φυσικού τους λιγομίλητοι και δεν τους άρεσε η «πάρλα», οι φλυαρίες. Με τις ώρες κρατούσαν στα χείλη τους το «μαρκούτσι» του ναργιλέ, απολαμβάνοντας μακάρια και σιωπηλά το τουμπεκί, που σιγόκαιγε στο λουλά. Και αν κανείς, που κι αυτός κάπνιζε ναργιλέ δίπλα του, άνοιγε πλατιά κουβέντα, οι μερακλήδες της παρέας του έλεγαν: « Κάνε τουμπεκί», δηλαδή, κάπνιζε και μη μιλάς. Τώρα για το « ψιλοκομμένο» τουμπεκί, ήταν η τέχνη του «ταμπή» να του το προσφέρει ψιλοκομμένο, που ήταν και καλύτερο’’

Πάντα πίστευα ότι ο απλός λαός πολύ λίγα μάθαινε από όσα γίνονταν στη χώρα. Οι λόγοι ποικίλοι, αλλά κύρια αιτία   ήταν η διαπλοκή πολιτικών, οικονομικών παραγόντων και των Μ.Μ.Ε. Το παιγνίδι παιζόταν στο παρασκήνιο, η λεηλασία της χώρας γινόταν στα κρυφά, όπως αρμόζει στις συμμορίες. Κι όταν κάτι ξέφευγε, κάναν τουμπεκί ψιλοκομμένο. Α και κάποια εξεταστική για τα μάτια του κόσμου, όπου πάντα δεν έβγαινε άκρη, κάθε παράταξη διαμόρφωνε το δικό της πόρισμα κι αποτέλεσμα μηδέν. Ο λαός ήξερε ότι τον κλέβανε, αλλά κι αυτός τουμπεκί έκανε. Γιατί βολεύονταν στο πελατειακό πολιτικό σύστημα, το οποίο στα χρόνια της μεταπολίτευσης ΄΄ανήγαγε΄΄ σε επιστήμη το ΠΑΣΟΚ, αλλά κι η ΝΔ, συρόμενη προσπαθούσε να ακολουθεί, ανεπιτυχώς όμως, καθόσον εστερείτο χαρισματικών απατεώνων, από τους οποίους έβριθε το ΠΑΣΟΚ. Έτσι όποτε προσπαθούσαν να τη κάνουν τους τσάκωναν, ενώ οι άλλοι,  αστέρες... Είχαν συμβόλαιο με το λαό, στις μίζες, στις κομπίνες  και στο βόλεμα.  Κι η χώρα καταστράφηκε και κάποιες μελλοντικές γενιές ομοίως.

Μετά από πολλά χρόνια, πρωθυπουργός έγινε ο Αντώνης Σαμαράς. Είτε τον συμπαθεί κάποιος είτε όχι, είναι ένας ρηξικέλευθος πολιτικός. Και σίγουρα θα συμφωνήσετε ότι έχει έλθει στη διακυβέρνηση σε πολύ δύσκολες ώρες για τη χώρα  και μέσα από μια τρικομματική συνεργασία. Πολλές λοιπόν  οι δεσμεύσεις προς τα έξω, στους δανειστές  αλλά κι οι συμβιβασμοί προς τα έσω, στους συγκυβερνώντες Βενιζέλο και Κουβέλη, την ώρα που η χώρα παραπαίει κι ο λαός στη κυριολεξία πένεται.

Πολλά πράγματα αρχίζουν και μπαίνουν σ έναν σωστό δρόμο. Φοροδιαφυγή, διαφθορά, λαθρομετανάστες, ασφάλεια. Έχει δώσει δείγματα ότι κάτι αλλάζει σ αυτό το ζοφερό πολιτικό σκηνικό. Όμως προσωπικά ο χειρισμός της περίπτωσης ευθυνών του Βενιζέλου για τη λίστα Λαγκάρντ με έχει ενοχλήσει πάρα πολύ. Το τουμπεκί που γίνεται, με προσβάλλει και με θυμώνει. Γιατί ο Βενιζέλος έχει τις ίδιες ευθύνες με τον προκάτοχο  του Παπακωνσταντίνου, χωρίς τις ευθύνες για αλλοίωση  του εγγράφου. Δε γίνεται να παραπέμπεις τον ένα  και για τον άλλον να στριμώχνεις τους βουλευτές, με την οδηγία ότι πρέπει να σώσουμε τον Βαγγέλη. Ποιόν Βαγγέλη; Τι γίνετε, έχουμε χάσει επεισόδια; Μήπως προσχώρησε στη ΝΔ και δεν το πήραμε χαμπάρι;  Αντιληπτό ότι είχε τεθεί σε δοκιμασία η συνοχή της κυβέρνησης αλλά η σωστή κίνηση προκειμένου να μη τρωθεί η αξιοπιστία του κόμματος αλλά και η προσωπική του Σαμαρά, ήταν να αφεθούν οι βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση, όπως άλλωστε είναι υποχρεωμένοι να πράξουν κι όχι να κάνουν αγώνα οι παροικούντες στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, ΄΄να σώσουμε τον Βαγγέλη΄΄.  Ήμαρτον Θεέ μου, δηλαδή.

Και να κλείσω με δύο στιχάκια μεταθανάτια του  αγαπημένου ΄΄αριστερού΄΄ φιλόσοφου Ρασούλη, αν και  της λαϊκής δεξιάς ο υπογράφων:

Η Κίνα στο σοφό Κομφούκιο

κι εγώ σ ένα τρελό κομφούζιο.

Κάνω λογαριασμούς δεν βρίσκω άκρη

μετά το ρίχνω στους λυγμούς δεν βγάζω δάκρυ.

Μα δεν το κάνω τουμπεκί

όπως το κάνουν  μερικοί.

Κι απ το πολύ το τουμπεκί, αμάν

γίναμε πια Τουμπεκιστάν

Παρ΄  όλα τούτα τα περίεργα, υγιαίνετε αδέλφια!