Αιδοίου μονόλογοι

Δηλαδή τώρα ο  Μπότσαρης τα είχε βάψει μαύρα,  για την αναχώρηση της γυναίκας του; Καθόλου πιστέψτε με. Μάλλον το χάρηκε δεόντως. Πέρασε μια  τελείως ανέμελη άνοιξη, χωρίς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Κι ετοιμαζόταν για ένα εργένικο καλοκαίρι. Πριν δυο μέρες, πήγε στο θέατρο κι είδε μια πολύ ιδιαίτερη  ηθοποιό,  σκέτο αγρίμι.   Τι ιδιαίτερη, βαρεμένη ήταν. Είχε διαβάσει πολλά για αυτήν. Κόρη γνωστού σκηνοθέτη και  ηθοποιού, τέλειωσε την Ακαδημία Τέχνης με άριστα. 

Το  κανονικό της όνομα δεν έχει τόση σημασία όσο το καλλιτεχνικό.  Γιοχάνα  Ελ Κανά, επώνυμο που πήρε απ το σόι της Εβραίας μητέρας της, με το οποίο άλλωστε προσλήφθηκε στο Εθνικό Θέατρο και συστήνονταν πλέον στα ΜΜΕ και στον κόσμο. Έκανε στα γρήγορα ένα παιδί  με κάποιον, χωρίς να ασχοληθεί παραπέρα μαζί του. Παιδί ήθελε, όχι άντρα. Ισχυρή προσωπικότητα, ηθοποιός ταλεντάρα μ ένα δυνατό μειονέκτημα. Δεν  μπορούσε να δουλέψει  σαν μέρος ενός συνόλου. Ευερέθιστη, ξεροκέφαλη, τσακωνόταν με όλους. Γι αυτό και διάλεγε, one woman show.  Πριν μερικές μέρες,  ένα περιοδικό  έγραψε, ότι είχε πάει σε κάστινγκ και τη ρώτησε ο σκηνοθέτης, αν για τις ανάγκες του έργου της ζητούσαν να κατουρήσει στη σκηνή, θα το έκανε; Η Γιοχάνα  δεν απάντησε. Μόνο σήκωσε το φόρεμα της και κατούρησε εκεί μπροστά  τους. Σας ευχαριστώ είπε, είχα πολύ ώρα να πάω  τουαλέτα. Για τέτοιο τύπο μιλάμε. Από άλλον πλανήτη.  Είδε τη παράσταση ΄΄Αιδοίου Μονόλογοι ΄΄ της Έβα Ένσλερ.  Η εξαιρετική συγγραφέας, ηθοποιός, φεμινίστρια και  ακτιβίστρια,  έγραψε  με πολύ χιούμορ ένα έργο, αποθέωση της γυναικείας σεξουαλικότητας. Ειδικά σε ένα   σημείο  όπου παρουσιάζονται οι οργασμοί  με αστείο τρόπο, είναι πραγματικά απολαυστικό. Κι η Γιοχάνα το απογείωσε! Η ηθοποιός  έδινε  τους τίτλους των οργασμών και τους έπαιζε στη σκηνή. Δηλαδή φανταστείτε  την τώρα να παριστάνει τον παραπονιάρικο οργασμό – ναι ματάκια μου ναιιιι, ναιιι, τον γκρινιάρικο  -κουνήσου ρε, μα  τι κάνεις κοιμάσαι;  τον αχόρταγο – κι άλλο αγάπη μου, μη σταματάς, κι άλλο σου λέω, τον αδιάφορο –έλα, εγώ τελείωσα, εσύ ακόμα;    τον κλαψιάρικο –ωχοχόχ μάνα μου, ωχοχόχ,   τον παθιάρικο   -ναι αγάπη μου, όλα για σένα, όλα, οοοοο, τον προσβλητικό –μμμ σιγά το πράμα, ο Άκης το έκανε καλύτερα και πολλούς άλλους. Ισα με πενήντα ζωντανούς οργασμούς. Οι θεατές είχαν τρελαθεί στο γέλιο. Με τι άνεση έμπαινε απ  τον έναν οργασμό στον άλλο. Λες και πραγματικά ήταν στο κρεβάτι της κι έκανε έρωτα.  Εκπληκτική ερμηνεία. Το έργο είχε τρεις γυναικείους ρόλους, η Γιοχάνα  έπαιζε και τους τρεις. Αριστουργηματικά... Μετά το τέλος της παράστασης ο Άρης την επισκέφτηκε στο καμαρίνι της

-           Αριστοτέλης Μπότσαρης, τα θερμά μου συγχαρητήρια κυρία Κανά, μπράβο σας.

-           Σας άρεσε;

-           Πάρα πολύ, φανταστική παράσταση.

-           Χαίρομαι, είστε Έλληνας έτσι;

-           Ναι και θα μου κάνατε ιδιαίτερη τιμή, αν δεχόσασταν να φάμε μαζί, κάποιο απ τά επόμενα βράδια.

Τον κοίταξε ερευνητικά και κάπως καχύποπτα, στο στιλ ποιος είσαι συ και τι θες απ τη ζωή μου; Προετοιμάστηκε για τη χυλόπιτα, όμως εκείνη εντελώς αναπάντεχα  του  χαμογέλασε κι απάντησε:

-           Ναι, γιατί όχι;

-           Ορίστε το τηλέφωνό μου, μπορείτε να με πάρετε όποτε νομίζετε.

Κατ αυτόν τον τρόπο, έγινε η γνωριμία τους...  Πέρασαν κάποιες βδομάδες δουλειάς, μεσολάβησε κι ένα ταξίδι στα Τίρανα κι είχε ξεχάσει τον τυφώνα Γιοχάνα .  Κι όπως ένα βράδυ δειπνούσε με τον εντιμότατο  φίλο του  Εξαδάχτυλο,  το τηλέφωνο χτύπησε:

-           Ναι, παρακαλώ;

-           Καλησπέρα Αριστοτέλη, τι κάνεις;

-           Ποιος είναι;

-           Η Γιοχάνα  είμαι.

-           Χαίρομαι πολύ,  που σε ακούω Γιοχάνα.

-           Είχαμε πει  να βγούμε ένα βράδυ και πήρα να ρωτήσω τι κάνεις το Σάββατο.                                                                                                                       

-           Σάββατο, νομίζω πως ναι, μπορώ.  Να πούμε στις επτά το βράδυ, είναι καλά;

-           Ναι μια χαρά. Μόλις θα έχω τελειώσει τις πρόβες στο Εθνικό. Μπορούμε να βρεθούμε εκεί;

-           Φυσικά. Σάββατο βράδυ στις επτά στο εθνικό θέατρο, λοιπόν. Σ ευχαριστώ που πήρες, καλό σου βράδυ.

-           Να σου πω  οπλαρχηγέ, με τη Γιοχάνα  την ηθοποιό μίλαγες;

-           Ναι, που τη ξέρεις;

-           Εγώ;  Ολοι ξερουν τη  παλαβή τη Γιοχάνα

-           Καλά ντε,  δεν την παντρεύτηκα κιόλας....

-           Παντρέψου  την να σου κόψει το πουλί... απάντησε ο Εξαδάχτυλος γελώντας.

-           Τώρα εσύ την έβγαλες  δολοφόνο;

-           Δολοφόνο όχι, αλλά τρελή ναι. Όλος ο χώρος του θεάτρου το ξέρει.

-           Κουταμάρες...

-           Εγώ πάντως σε προειδοποιώ. Πρόσεχε το πουλί σου. Κάτι έχει πάρει τ αυτί μου.

-           Τι θές  να πεις ρε Ιπποκράτη, μίλα σοβαρά, μη κοροϊδεύεις.

-           Μα δεν κοροϊδεύω. Ένας φίλος μου δουλεύει στην τεχνική ομάδα του εθνικού. Πριν κάποιους μήνες είχε  κυκλοφορήσει η φήμη στο θέατρο ότι ο τελευταίος της εραστής την εγκατέλειψε τρομοκρατημένος, αφού κάποια νύχτα του χαράκωσε με μαχαίρι το πουλί, επειδή πίστευε ότι την απατούσε. Γι αυτό κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Να μη σου το πω; Τουλάχιστον τώρα είσαι  υποψιασμένος και θα φυλάγεσαι.

-           Καλά, υπερβολές, είπε ο Μπότσαρης κι άλλαξε κουβέντα.

       Σάββατο βράδυ στις εφτά, ο Μπότσαρης ήταν στημένος καραούλι, μ ένα μπουκέτο λουλούδια,  έξω απ τό εθνικό. Πάντως πρέπει να πούμε, ότι μια ερωτική προδιάθεση προς τους υπηρέτες της τέχνης, την είχε ο Μπότσαρης. Πέρασε το ακαδημαϊκό τέταρτο κι εμφανίστηκε η Γιοχάνα. Φορούσε ένα ριχτό φουστάνι, είχε τα καστανά της μαλλιά κοτσίδα και στη πλάτη μια λεπτή εσάρπα. Παρουσία  ανάλαφρη, φεμινιστική, χωρίς ιδιαίτερο μακιγιάζ μόνο λίγο κόκκινο κραγιόν στα χείλη,  αλλά κόκκινο βαθύ, σαν αίμα...  Της πρόσφερε τα λουλούδια και τα δέχτηκε με χαμόγελο και ευχαριστίες. Πήγαν σ ένα υπόγειο ρεστοράν, κάπου εκεί κοντά, στέκι κυρίως καλλιτεχνών. Ευχάριστη ατμόσφαιρα με φωτογραφίες στους τοίχους Βουλγάρων και ξένων ηθοποιών. Η μουσική ζωντανή από έναν κιθαρίστα που έπαιζε απαλά και διακριτικά στη γωνία. Παράγγειλαν κόκκινο κρασί και κάτι περίεργα μεζεδάκια που διάλεξε εκείνη.  Νηστικός έμεινε ο καημένος ο Μπότσαρης που ήταν κι εύσωμος. Ωραίο βράδυ κι ωραία συνοδός. Φαινόταν ότι είχε διαμορφωμένες απόψεις για την τέχνη, την ισότητα των δύο φύλλων, για τη θέση της γυναίκας στη κοινωνία και στην οικογένεια, αλλά και για μια σειρά άλλων θεμάτων. Όλα αυτά έδιναν την εικόνα ανθρώπου διεκδικητή, μαχητή, αλλά ΄΄επ ουδενί΄΄ παλαβού. Είχε βέβαια μια υπερένταση στην ομιλία της, που έδειχνε το θερμό ταμπεραμέντο της. Αλλά εντός φυσιολογικών ορίων. Πέρασαν καλά, δεν είχε παράπονο ο Μπότσαρης κι απ ότι   έδειχνε της άρεσε.  Τέλειωσαν τη βραδιά μ ένα σταυρωτό ασπασμό και υπόσχεση να τα πουν σύντομα.   Ούτε να την πάει σπίτι δέχτηκε ούτε να πληρώσει τον λογαριασμό. Μισά – μισά. Είχε κάνει πράξη τις ιδέες της για φεμινισμό και ισότητα...

       Μετά περίπου δέκα ημέρες η Γιοχάνα, τηλεφώνησε ξανά βράδυ και ρώτησε αν ήθελε να τα πούνε. Μόνο που δεν είχε όρεξη για έξω. Σπίτι σου  ή σπίτι μου,  του είπε. Το μήνυμα ήταν σαφές κι εκείνος το έλαβε. Σπίτι μου, της απάντησε, σε περιμένω. Πήρε ένα ταξί και πήγε. Η γυναίκα απεδείχθη Γιακούμπ.  Μέγας χειρουργός!  Ούτε ποτό δεν ήπιε. Τα απολύτως αναγκαία. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Δεν του είχε ξανατύχει. Δεκαπέντε λεπτά κράτησε το ματς. Σαν αυτούς τους αγώνες πυγμαχίας που στο πρώτο γύρο λήγουν με νοκ ντάουν και μένουν οι θεατές ανικανοποίητοι γιατί πήγαν να δουν κατς και κατς δεν είδαν. Εντάξει, λίγο περίεργο ήταν και κάπως χαζό.  Αλλά μήπως ήταν έτσι  από ιδεολογία;  Η επειδή ήταν η πρώτη φορά; Τα ερωτήματα απαντήθηκαν στη δεύτερη συνεύρεση τους, όπου η πράξη ήταν πανομοιότυπη.  Αα, δεν του άρεσε καθόλου του Μπότσαρη η φάση... Η Γιοχάνα τον χρησιμοποιούσε σαν σεξουαλικό αντικείμενο για έναν αξιοπρεπή αλλά μοναχικό οργασμό. Κάτι σαν δονητή. Εντάξει αλλά πέστε μου εσείς, έκανε ο Άρης για sex toy; Κατ αρχήν ήταν υπερμεγέθης. Ύστερα του άρεσε το συναισθηματικό παιγνίδι. Δηλαδή τη μπριζόλα την  ήθελε σενιάν, με ζουμιά. Στεγνή την αποστρεφόταν, ήταν ψυχρή κι άνοστη.

Για όλους αυτούς τους λόγους, την επόμενη  που του τηλεφώνησε ήταν στο εξωτερικό, την άλλη ήταν σε σύσκεψη, τη τρίτη δεν το σήκωσε κι έληξε άδοξα η παραλίγο σχέση τους. Έτσι οι Αιδοίου μονόλογοι΄΄ στη θεατρική σκηνή της Γιοχάνας σταμάτησαν άδοξα τις παραστάσεις τους, ΄΄ελλείψει φιλοθεάμονος κοινού΄΄. Διότι, μονόλογοι ναι, αλλά τόσο σύντομοι, όχι. Δεν άξιζε το εισιτήριο!

         Κι όμως, ήταν πολύ καλή ηθοποιός η Γιοχάνα Ελ Κανά....