Πέμπτη φορά πατέρας!

Όλοι όσοι με γνωρίζουν συμφωνούν  σε ένα σημείο που αφορά τον χαρακτήρα μου. Είμαι σταθερός στις απόψεις μου! Κι εγώ φροντίζω βέβαια  να το ενισχύω αυτό  με τις κατά καιρούς ενέργειές μου. Να τώρα άλλο ένα αποδεικτικό της σταθερότητάς μου.
Με τη πρώτη μου σύζυγο, που δε βρίσκεται στη ζωή, κάναμε τέσσερα παιδιά, όλες κόρες. Μεγάλωσαν πια και τις καμαρώνω, αλλά αντί να γίνω παππούς, η ζωή με τις εκπλήξεις και τις ανατροπές της τα έφερε έτσι και μου παρουσίασε έναν αξιόλογο άνθρωπο,  ο οποίος  σήμερα γέννησε το πέμπτο μου παιδί. Και φυσικά ήταν κορίτσι.  Πέμπτη φορά πατέρας λοιπόν και σταθερός στις απόψεις μου!

 Λέγεται και γράφεται ότι όποιος αγαπάει πολύ το γυναικείο φύλλο, ο Θεός για να τον τιμωρήσει του δίνει κόρες. Άλλοι πάλι λένε τα κορίτσια είναι ευλογία. Στο Ξηρόμερο πάντως παλιότερα λέγανε, στη περίπτωση που ρωτούσαν τι οικογένεια έχεις, ΄΄δκιό πδιά κι έν κορίτς΄΄ ή χειρότερα ΄΄δκιό τ’ Θιού ΄κι έν τ’ διαόλ΄΄

Εγώ πάντως δεν κάνω διάκριση  στο φύλλο. Θα μου πείτε, δεν σε παίρνει γι αυτό!

Σε μια οικογένεια καλό είναι να υπάρχουν κι από τα δύο φύλλα, περισσότερο για ποικιλία, όχι για τίποτε άλλο

Στις μέρες μας οι γυναίκες είναι ίσες με τους άνδρες, κάποιες φορές θα έλεγα είναι και κάτι παραπάνω, εργάζονται, έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και φυσικά τα ίδια δικαιώματα. Πριν χρόνια τα κορίτσια στις οικογένειες ήταν πρόβλημα. Οι γονείς στερούνταν ένα ζευγάρι εργατικά  χέρια για τη γεωργία ή  τη κτηνοτροφία κι ακόμα θα έπρεπε να ετοιμάσουν τη προίκα της κόρης τους και να τη παντρέψουν . Έτσι μια οικογένεια με πολλά αγόρια, ήταν ιδανική. Εργατικά χέρια και δύναμη. Ακόμα ο κανόνας ήταν ο πατέρας να συμφωνήσει να δώσει τη κόρη σε όποιον γαμπρό ήθελε, να παζαρέψει τη προίκα ενώ την υποψήφια νύφη ούτε τη ρωτούσαν   

Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έτσι οι γονείς δεν ανησυχούν για τις κόρες τους και για το μέλλον τους, ακόμα και η αποκατάσταση τους δια του γάμου δεν είναι προτεραιότητα  Αντίθετα λένε ΄΄ε θα δεις κι ένα ποτήρι νερό απ’ τη κόρη σου ενώ απ’ το γιο...΄΄Κι είναι αλήθεια αυτό, στη δικιά μας οικογένεια για παράδειγμα, δύο μαντράχαλοι φύγαμε απ’ τα δεκαοχτώ μας και τη καημένη τη μάνα μας, 35 χρόνια χήρα, τη φρόντιζε η αδελφή μας μέχρι τα τελευταία της. Ευτυχώς ο μεγάλος μου ο αδελφός ήταν εκεί, μαζί με την αδελφή μου για να της κλείσουν τα μάτια.. Εγώ γυρίζοντας απ το εξωτερικό, δεν την πρόλαβα  κι έχω τύψεις γιαυτό

Πέμπτη φορά πατέρας λοιπόν!

Πριν περίπου 29 χρόνια είχα νοιώσει για πρώτη φορά την χαρά αυτή. Και συνέχισα όχι για να πετύχω το γιο αλλά γιατί μου άρεσε η πολυμελής οικογένεια. Είναι μεγάλο πράγμα να φέρνεις ζωές στον κόσμο αλλά και ανάλογη ευθύνη. Ειδικά την εποχή αυτή που η κρίση τα έχει όλα σκεπάσει. Ζευγάρια δεν παντρεύονται –τα έξοδα του γάμου είναι πολλά ή αν παντρεύονται δεν τεκνοποιούν –πως να τα βγάλεις πέρα οικονομικά, η γέννα, το μεγάλωμα, η φροντίδα των παιδιών είναι έξοδα, πως να τα καταφέρεις;

Δηλαδή παλιότερα, πριν 50, 70 χρόνια η οικονομική κατάσταση ήταν καλύτερη; Όχι βέβαια, χειρότερη ήταν! Απλώς οι άνθρωποι ήταν διαφορετικοί. Δεν ήταν τα καταναλωτικά όντα, οι αλλοτριωμμένες υπάρξεις του σήμερα. Ούτε κοίταζαν τη βολή τους –να περνάω εγώ καλά μόνο, τίποτα άλλο δεν μ΄ενδιαφέρει, ούτε να κάνω οικογένεια  ούτε η πατρίδα,   τίποτα.

Πέμπτη φορά πατέρας!  

Η τόση δα ύπαρξη που κοιμάται στο καροτσάκι της και μόλις πριν λίγες ώρες γεννήθηκε, είναι η  συνέχεια της ζωής. Αυτή είναι η ελπίδα, γιατί όσο γεννιούνται παιδιά υπάρχει κι  ελπίδα 

Εγώ τώρα τι να πω; Το μεγάλο απόθεμα της αγάπης που έχω και που μέχρι τώρα μοιράζονταν σε τέσσερα ίσα μέρη,   θα μοιραστεί σε πέντε...

Ας είναι καλότυχο το νέο μου παιδί!