ΦΩΝΕΣ πολλές
Το τελευταίο χρονικό διάστημα πληθαίνουν οι φωνές που όχι μόνο ανησυχούν, γιατί όλοι μας ανησυχούμε, αλλά αμφισβητούν. Αμφισβητούν τη πολιτική του μνημονίου αλλά και τη γενικότερη ικανότητα του Γιώργου Παπανδρέου να κυβερνήσει τη χώρα. Αν η αμφισβήτηση αυτή προερχόταν από τον χώρο της αντιπολίτευσης πιθανόν να μην είχε την ίδια βαρύτητα. Οι άνθρωποι αυτοί όμως είναι συνοδοιπόροι ή υποστηρικτές του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, όπως επίσης προσωπικότητες με ιδιαίτερο πολιτικό, κοινωνικό ή επαγγελματικό βάρος, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί τους.
Σοφία Σακοράφα
Στην ονομαστική ψηφοφορία που διεξήχθη στη 6 Μαΐου 2010 για το νομοσχέδιο σχετικά με το μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. δήλωσε «παρών» ξεφεύγοντας από την κομματική γραμμή που είχε ορίσει ο αρχηγός του κόμματος Γιώργος Παπανδρέου με αποτέλεσμα να διαγραφεί από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τον Γιάννη Δημαρά και τον Βασίλη Οικονόμου που επίσης δήλωσαν «παρών»
Τη 1η Μαΐου, σε μια συνέντευξη πραγματικά υψηλού επιπέδου , στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα καταγγέλλει:
Δημοσιογράφος : Τι εννοείτε όταν λέτε ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν ένας καλά μελετημένος στρατηγικός σχεδιασμός μιας πολιτικής επιλογής;
«Στο ΔΝΤ δεν προσφύγαμε τελικά, αλλά οδηγηθήκαμε εξαρχής. Και αυτό δεν είναι ερμηνεία αλλά γεγονότα.Ξεκινώντας από την παραδοχή του κ. Φίλιππου Σαχινίδη για το χρονικό διάστημα αμέσως μετά τις εκλογές και προχωρώντας στις δηλώσεις του πρωθυπουργού περί ‘’Τιτανικού’’ και ‘’Εντατικής’’, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια ξήλωναν κάθε πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και την οδηγούσαν στο γκρεμό . Ήταν στρατηγική επιλογή η ατλαντικοποίηση της οικονομίας και η υπεράσπιση συγκεκριμένων συμφερόντων. Και αυτή η επιλογή είχε στόχο αυτό που θα ζήσουμε προσεχώς: οι θύτες εγχώριοι και ξένοι, καραδοκούν να αγοράσουν σε τιμή ευκαιρίας τη περιουσία του ελληνικού λαού, να εμπορευματοποιήσουν με στόχο το κέρδος τα δημόσια αγαθά, να ιδιοποιηθούν μέσω κρίσιμων ιδιωτικοποιήσεων τους στρατηγικούς πυλώνες της πατρίδας μας»
Δημοσιογράφος : Η κυβέρνηση όμως συνεχίζει να υποστηρίζει ότι το μνημόνιο ήταν μονόδρομος...
«Και θα το υποστηρίζει μέχρι τέλους. Η προπαγάνδα του μονόδρομου υπήρξε ο αναγκαίος όρος για τη προσφυγή στο ΔΝΤ, χωρίς να ανοίξει μύτη. Μόνο μέσα από το αδιέξοδο και τον φόβο μπορείς να υποστείλεις δικαιώματα και κατακτήσεις, να καταστείλεις αντιδράσεις και αντιστάσεις. Είναι σαφές ότι για κάθε κρίσιμη στρατηγική επιλογή υπάρχει και το αναγκαίο πολιτικό οπλοστάσιο, το οποίο θα την επιβάλλει »
Δημοσιογράφος : Υπήρχε άλλος δρόμος;
«Κατηγορηματικά ναι. Στη τραπεζική σχέση υπόλογος δεν είναι μόνο ο δανειζόμενος αλλά και ο δανειστής και ο εγγυητής. Την αστοχία δεν τη πληρώνει μόνο ο ένας, αλλά όλοι. Αυτή τη θέση όμως για να εξελιχθεί σε πολιτική πράξη προϋποθέτει πολιτική βούληση σύγκρουσης, βούληση ισχυρής διαπραγμάτευσης και προάσπισης του κοινωνικού και δημόσιου συμφέροντος»
Δημοσιογράφος : Το τελευταίο καιρό πληθαίνουν πληθαίνουν οι φραστικές επιθέσεις των πολιτών προς τους πολιτικούς. Έχει δίκιο να διαμαρτύρεται ο κόσμος;
«Είναι ιστορικός νόμος, η βία προκαλεί βία. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη βία από την ανεργία, τη . Και το χειρότερο, να δίνεις και ορισμούς περί αντιδημοκρατικότητας και οχλοκρατίας»
Δημοσιογράφος : Στο πλαίσιο αυτό πιστεύετε πως προκαλεί ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος;
«Ο κ.Πάγκαλος είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Σαφώς και προκαλεί, αλλά η πρόκληση είναι το αναπόφευκτο τίμημα της καταστολής. Οι ‘’κοπρίτες’’ του Πάγκαλου και το ‘’μαζί τα φάγαμε’’ είναι η δημόσια έκφραση ενός συμπαγούς ιδεολογικού μηχανισμού, ενός μηχανισμού που βασίζεται στον φόβο και τη συνενοχή. Είναι σαφές ότι όποια ανάλυση ενοχοποιεί τον δημόσιο υπάλληλο, το κόστος εργασίας και τα κοινωνικά κεκτημένα δεν είναι απλώς ψεύτικη, αλλά και πολιτικά χυδαία».
Θέμος Αναστασιάδης
Ο διακεκριμένος δημοσιογράφος –τηλεαστέρας, θερμός υποστηρικτής του ΠΑΣΟΚ γράφει στο τελευταίο φύλλο του Πρώτου Θέματος
«Ο κόσμος το ΄χει τούμπανο ότι το παραμύθι του Μνημονίου, ως έγινε, όπως έγινε και, κυρίως, όπως εφαρμόστηκε, άγρια παραμορφωμένο, από αδαείς ιθαγενείς ‘’τεχνοκράτες’’ γραφείου, ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ. Γι αυτό δεν φταίει αποκλειστικά ένας, ούτε δύο, ούτε το ΠΑΣΟΚ, που τα έκανε... μην πω τι, ούτε η Ν.Δ, που ενώ παρέδωσε χρεοκοπημένο κράτος ζητάει τώρα και τον λογαριασμό. Δεν φταίνε μόνο η διακυβέρνηση του Σημίτη ή τα σκάνδαλα του Άκη, δεν ευθύνεται το ‘’πάρε κόσμο’’ του Ανδρέα και στο κάτω-κάτω δεν μας νοιάζει τόσο ποιος έφταιξε, αλλά ΠΩΣ θα γλυτώσουμε! ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Μπορούμε να συμφωνήσουμε τουλάχιστον σε αυτό το βασικό; Οτι μας νοιάζει πρώτα να ΓΛΥΤΩΣΟΥΜΕ και να αφήσουμε το τι έφταιξε. ΑΝ ΝΑΙ, δόξα τω Θεώ. Αλλιώς ...μας μένει κι η Δευτέρα Παρουσία».
Μίμης Ανδρουλάκης
Χαρισματική προσωπικότητα της σοσιαλαριστεράς, υψηλότατος δείκτης ευφυίας, εκπληκτική πέννα και σπουδαίος ρήτορας, κοινοβουλευτικός πολλών χρόνων ο Μίμης Ανδρουλάκης σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στις 2 Μαΐου κρίνει και σχολιάζει : «Δεν είχαν καταλάβει από την πρώτη στιγμή πού πάμε να κυβερνήσουμε. Λέτε εσείς, που είστε ποδοσφαιρικοί, ότι οι μάχες χάνονται από τα αποδυτήρια. Ότι οι μάχες κερδίζονται ή χάνονται πριν οι στρατοί βγουν στο πεδίο της μάχης. Ενός αρχικού λάθους, δηλαδή, μια αρχική προσέγγιση της διακυβέρνησης αμέριμνη με φρου-φρου κι αρώματα, πράσινα ποδήλατα και πράσινες κυριακάτικες εκδρομές, αυτό έχει αφήσει ίχνη”.
“Και η σύνθεση της κυβέρνησης και τα άτομα, δηλαδή, δεν της επιτρέπει να φτάσει στο ύψος των περιστάσεων... Δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι η κυβέρνηση. Κάτι πρέπει να κάνει. Έχει κάνει ανασχηματισμό, απέτυχε. Ήταν για τα πανηγύρια. Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να πάρει ένα από τα οργανωτικά σχήματα και να το λειτουργήσει. Παλιά, ας πούμε, είχε ο Σημίτης κυβερνητική επιτροπή. Μαζεύεις τρεις δυνατούς υπουργούς που όταν πάρουν τηλέφωνο, θα κάτσει προσοχή ο άλλος. Όχι όπως τώρα. Δεν έβαλε τον Ραγκούση, το παιδί, και τι να κάνει; Την πρώτη μέρα τον άδειασαν πέντε-έξι, τι να κάνει; Ατυχές σχήμα”.
“Και να κάνεις εκλογές, ποιος θα βγει; Είναι έτοιμα τα κόμματα να στηρίξουν μια κυβέρνηση; Δεν είναι έτοιμα, το βλέπεις. Ή αυτά που διαβάζω ότι θα φτιάξουμε την «κυβέρνηση των αρίστων»; Παναγία μου, αυτά μακριά από εμάς! Τον έρμο τον Παναθηναϊκό σκέφτομαι, ο οποίος έκανε «κυβέρνηση των αρίστων». Άριστοι είναι οι άνθρωποι, δε λέω, αλλά δεν μπορεί να διοικηθεί η Ελλάδα όπως ο Παναθηναϊκός”.
“Πέφτεις, πέφτεις, πέφτεις από τα 30.000 πόδια. Άρα, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε. Το να είμαστε αυτοδύναμοι, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Είμαστε σε ένα σενάριο τώρα και πρέπει να σκεφθούμε μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, να μην έχουμε μυωπία, αλλά να μπορούμε να δούμε και κοντά, τους επόμενους δυο-τρεις μήνες. Να πάρεις τη δόση. Το επίσημο σενάριο, που είναι σήμερα και η «επέτειος» του Μνημονίου, έχει πολύ μικρές πιθανότητες επιτυχίας και το λέγαμε εξαρχής όλοι"
ΨΥΧΗ βαθιά
ΨΥΧΗ βαθιά απαιτείται να διαθέτουν οι παρεπιδημούντες τον πολύπαθο αυτό τόπο για να μπορέσουν να υπομείνουν την οικονομική πίεση -μιζέρια- που υφίστανται, την κατάργηση της κοινωνικής πρόνοιας, τη διάλυση της υγείας, της εθνικής παιδείας, την ανυπαρξία της εξωτερικής πολιτικής, τον υποβιβασμό της εθνικής άμυνας, τον εμπαιγμό των αγροτοκτηνοτρόφων, τον εξευτελισμό των συνταξιούχων, τη φυλάκιση των ονείρων των νέων, την υποδούλωση στους ξένους, την ανοχή ενός ολίγιστου πρωθυπουργού και της χειρότερης κυβέρνησης των τελευταίων χρόνων...
Ψυχή βαθιά όμως απαιτείται και για να ξεκινήσει η χώρα από το μηδέν, γιατί η ώρα πλησιάζει, η δική μου εκτίμηση είναι κάποιοι λίγοι μήνες, χρόνος αποκλείεται...
Ετοιμαστείτε λοιπόν! Αγανακτήστε! Εξοργισθείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου