Οι Κυριακές των ποιητών

Οι  ποιητές ενοχλούνται  όταν  οι  στιχουργοί αποκαλούνται  ποιητές.  Όμως υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι στιχουργοί  είναι πραγματικοί ποιητές και μάλιστα πολύ καλοί. Ένας από αυτούς  είναι  ο Ηλίας Κατσούλης. Γεννήθηκε το 1939 και  μας άφησε το 2008. Ο κυρ Ηλίας έφυγε αλλά  άφησε πίσω του ένα θησαυρό 350 περίπου τραγουδιών.

Ωραία λόγια, σε ιδιαίτερο ύφος με υπέροχα νοήματα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και υπηρέτησε τους νέους σαν καθηγητής για 34 χρόνια. Από τον Κατσούλειο θησαυρό θα αλιεύσω έξι μαργαριτάρια. Αγαπημένα το ΄΄Με τα φτερά του έρωτα΄΄ και ΄΄Το εισιτήριο στη τσέπη σου’’

1.Με τα φτερά του έρωτα

Με τα φτερά του έρωτα

κι απόψε θα σ' αγγίξω

και μια βαθειά ραγισματιά

στον ύπνο σου θ' ανοίξω

κι όπως κοιμάσαι ήσυχη

χωρίς να σε ξυπνήσω

μες στα κλειστά σου βλέφαρα

θα μπω να ξενυχτήσω.

Κι άμα δε νοιώσεις τίποτα

και ήρεμα ξυπνήσεις

θα πει πως δε μ' αγάπησες

ούτε θα μ' αγαπήσεις.

Τους χάρτες των ονείρων σου

κρυφά θ' ακολουθήσω

και την κρυφή σου τη ζωή

θα παρακολουθήσω

κι όπως κοιμάσαι ήσυχη

δίπλα σου θα περάσω

σαν άνεμος νυχτερινός

και θα σε ξεσκεπάσω

2.Εισιτήριο στην τσέπη σου

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου

ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα

να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου

που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου

η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου

να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου

κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου

πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου

να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου

για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου

όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

3.Κράτα για το τέλος

Κράτα για το τέλος το πιο ψυχρό σου βλέμμα

εκείνο που αφήνει τον έρωτα μισό

μήπως και πονέσω κι έτσι να μπορέσω

να φύγω και να νιώθω βαθιά πως σε μισώ

Κράτα κι ένα ποτηράκι
για το πιο πικρό φαρμάκι
να το πιώ κι απ την καρδιά μου
να σου ευχηθώ

Καλή τύχη γεια χαρά σου
μην πετάς τα όνειρά σου
μην τα βρω ποτέ στο δρόμο
και σε λυπηθώ

Κράτα για το τέλος το πιο μεγάλο μίσος
τότε μόνο ίσως μπορεί να σ' αρνηθώ
να μπορώ να λέω κοίτα με δεν κλαίω
πως έμαθα να χάνω αλλά δε θα χαθώ

Κράτα κι ένα ποτηράκι
για το πιο πικρό φαρμάκι
να το πιώ κι απ την καρδιά μου
να σου ευχηθώ

Καλή τύχη γεια χαρά σου
μην πετάς τα όνειρά σου
μην τα βρω ποτέ στο δρόμο
και σε λυπηθώ Όλοι γεννιούνται μια φορά
κι

4.Γεννήθηκα  δύο φορές

μα λίγοι βρίσκουν στη ζωή παραθυράκι.

Όλοι γεννιούνται μια φορά

κι έχουν μερίδιο στη χαρά

μα λίγοι βρίσκουν στη ζωή παραθυράκι.

Όλοι γεννιούνται μια φορά

μα άκου αυτό που σ’ αφορά

έστω κι αν φαίνεται παράδοξο λιγάκι.

Γεννήθηκα δύο φορές

τη μια φορά για μένα,

γεννήθηκα δύο φορές

τη δεύτερη για σένα.

Άλλοι αγαπούν πολλές φορές

και αντιγράφουν τις χαρές,

εγώ δεν άλλαξα ποτέ το σ’ αγαπώ σου.

Θέλω μαζί σου να χαθώ

κι άλλη φορά αν γεννηθώ

να καθρεφτίζομαι στ’ ωραίο πρόσωπό σου.

Γεννήθηκα δύο φορές

τη μια φορά για μένα,

γεννήθηκα δύο φορές

τη δεύτερη για σένα.

α άκου αυτό που σ’ αφορά

έστω κι αν φαίνεται παράδοξο λιγάκι.

Γεννήθηκα δύο φορές

τη μια φορά για μένα,

γεννήθηκα δύο φορές

τη δεύτερη για σένα.

Άλλοι αγαπούν πολλές φορές

και αντιγράφουν τις χαρές,

εγώ δεν άλλαξα ποτέ το σ’ αγαπώ σου.

Θέλω μαζί σου να χαθώ

κι άλλη φορά αν γεννηθώ

να καθρεφτίζομαι στ’ ωραίο πρόσωπό σου.

Γεννήθηκα δύο φορές

τη μια φορά για μένα,

γεννήθηκα δύο φορές

τη δεύτερη για σένα.

5.Του παραδείσου λεμονιά

Του παραδείσου λεμονιά

ένα κλαδάκι λησμονιά

φύλαξε και για μένα, φύλαξε και για μένα

Που 'χω δυο χρόνια στο λαιμό
δεμένα αναστεναγμό
και χείλη κλειδωμένα, και χείλη κλειδωμένα

Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που σταματούν τον πόνο

Στείλε μου το λευκό σου ανθό με τ' αρώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν μπω στον τρίτο χρόνο

Του παραδείσου λεμονιά
κρύψε τα ρούχα του φονιά
στης πίκρας το ντουλάπι,
στης πίκρας το ντουλάπι

τα ματωμένα τα νερά
να βγάλω πάλι τα φτερά
που μου σπασ' η αγάπη,
που μου σπασ' η αγάπη

Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που σταματούν τον πόνο

Στείλε μου το λευκό σου ανθό με τ' αρώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν μπω στον τρίτο χρόνο

6.Το Μάη λένε πως θα βρέξει

Το Μάη λένε πως θα βρέξει

Πως πέρασε όλος ο χειμώνας

όπως περνάει μισός αιώνας μες στη σιωπή.

Θ' αλλάζουν μήνες κι εποχές

και τις λιακάδες οι βροχές θ' ακολουθάνε

κι αν μπαίνουν τ' άστρα σε τροχιές

χωρίς εσένα οι εποχές το ίδιο θα 'ναι.

Το Μάη λένε πως θα βρέξει

και ένα παράπονο θα τρέξει να σου το πει.

Ιούλιο λέν θα συννεφιάσει

Το μαύρο φως σου θα σκιάσει την αμμουδιά.

Τέλος Αυγούστου θα σου στείλω

το πρώτο του Σεπτέμβρη φύλλο απ' την καρδιά.

Θ' αλλάζουν μήνες κι εποχές

και τις λιακάδες οι βροχές θ' ακολουθάνε,

κι αν μπαίνουν τ' άστρα σε τροχιές

χωρίς εσένα οι εποχές το ίδιο θα 'ναι.

Το Μάη λένε πως θα βρέξει

και ένα παράπονο θα τρέξει να σου το πει.

Αρχές Νοέμβρη θα χιονίσει

η απουσία σου θα ντύσει γη κι ουρανό.

Κι εγώ θα νοιώθω πως παγώνω

σαν το καράβι που 'ναι μόνο σ' ωκεανό.

Θ' αλλάζουν μήνες κι εποχές

και τις λιακάδες οι βροχές θ' ακολουθάνε

κι αν μπαίνουν τ' άστρα σε τροχιές

χωρίς εσένα οι εποχές το ίδιο θα 'ναι