Έφυγε ο Γιάννης!

Γύριζα στο σπίτι χτες βραδυ κι έπεσα πάνω στον διαχειριστή της πολυκατοικίας. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ειλικρινώς διαδραματίζουν ένα σπουδαίο ρόλο στη διεύθυνση  των κοινών, μιας συγκατοίκησης ετερόκλιτων συνήθως ανθρώπων σε έναν χώρο και μη χαμογελάτε γιατί έτσι ακριβώς είναι. Για παράδειγμα νώτισε  η οροφή του διαμερίσματος μου στον τρίτο αλλά δεν μιλούσα  με τον  ιδιοκτήτη του τετάρτου, ένα παχύδερμο που έφερνε στον κοπρίτη τον επιστήμονα άνευ επιστήμης, Φίλη, γιατι στις εκλογές που πέρασαν έκανε αγώνα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ  αν και ΠΑΣΟΚ χρόνια κι όταν στην συνέλευση του είχα πει, χαιρετίσματα στον Άκη, μου είπε άι στο διάολο παλιοφασίστα που δεν ανέχεσαι την σύμπραξη των δημοκρατικών  δυνάμεων  κι εγώ τον αποκάλεσα αριβίστα, χαμαιλέοντα και μετά αυτός με έσπρωξε κι εγω του μαύρισα το μάτι κι απο τότε δεν μιλιόμασταν,

οπότε όταν όπως έλεγα παραπάνω νώτισε η οροφή πήγα στον Τιμολέοντα τον διαχειριστή και του είπα σώσε με και τότε αυτός πήγε στον νυν  Συριζαίο της συνιστώσας ΠΑΣΟΚ και του είπε ότι έχει πρόβλημα ο σωλήνας της κουζίνας του και να την κλεισει μέχρι να γίνει αλλά αυτός λέει στ αρχίδια μου θα φωνάξω υδραυλικό αλλά δεν την κλεινω, δεν με νοιάζει για τον φασίστα, ο Τιμολέων μου το  μαρτύρησε  κι εγω του είπα να του παραγγείλει ότι θα του μαυρίσω και το άλλο μάτι όταν τον βρω. Και δηλαδή αυτός είναι ενας ρόλος του διαχειριστη. Μπαμ Κιμ Μουν, Κόφι Αυνάν, πως τους λενε αυτούς τους ντεμέκ ειρηνοποιούς, υπαλλήλους των μεγάλων δυνάμεων, που δηθεν πάνε για να σταματήσουν τις διενέξεις αλλά επί της ουσίας σκατά η υπόθεση, αλλά τέλος πάντων ο Τιμολέων δεν μπορω να πω, έκανε για τη δουλειά. Και να εξηγηθώ, δεν είχε δουλειά, τον είχαν απολύσει κι αυτόν, όπως την μισή Ελλάδα.  Οπότε έκανε γι αυτήν την δουλειά που ναι μεν είχε υποχρεώσεις αλλά δεν είχε πληρωμή. Εκτός απο κάνα δυό πουστιές δηλαδή, που εγω τις κατάλαβα, αλλά εντάξει δεν τόκανα και βούκινο, του έδωσα όμως να καταλάβει ότι δεν είμαστε  μαλάκες αφού. Οπότε  τώρα τον έχω γατάκι. Κι όπως σας έλεγα, έπεσα απάνω του στο ασανσέρ και μου ρίχνει το δόλωμα, ξέρεις ο Γιάννης έφυγε κι εγώ λέω από μέσα μου πάλι κουβέντα θέλει ο μαλάκας  και δεν είχα την  όρεξη του. Γιατί βγήκα  έξω να αποφορτίσω το δράμα που ζούσα.  Να έχεις παίξει σκόρ τριάντα ευρω σε τέσσερα παιγνίδια, να έχεις πιάσει τα τρία και να περιμένεις το τέταρτο, που είναι Μαντσεστερ Σίτυ Μπαρτσελόνα, εσύ να το έχεις δύο δύο, να είναι δύο ένα και να περιμένεις τη τριπλέτα θανάτου Μέσι, Νεϊμάρ  και του Νεάτερνταλ του Σουάρεζ, να σκοράρει με τους πεθαμένους, που τους είχε πάρει και τέσσερα μηδέν στη Βαρκελώνη κι αντί να γίνεται αυτό, ο πούστης ο Πέπε να σκοράρει και να κάνει το τρία ένα κι αντί να παντελονιάσεις τα δέκα χιλιάρικα, κλαίς τα τριάντα ευρώ που τάχες να πληρώσεις το κολυμβητήριο της μικρής. Και τι να του πεις του μαλάκα του Λέοντα που σε πληροφορεί ότι  έφυγε ο Γιάννης; Ε θάρθει άλλος, μη μου γαμάς τη ψυχοσύνθεση της θλίψης τώρα. Άκου ο πούστης ο δαγκωματιάς να μη μπορει να δαγκώσει μια φορά τον Γκαρντιόλα. Άι και γαμήσου κολομεξικάνε, μυγοχάφτη, μαλάκα. ΄΄Ε τι να κάνει ο άνθρωπος ρε Τιμολέων, χρωστούσε τα ενοίκια ενος χρόνου, το ασανσέρ δεν το χρησιμοποιούσε κι ούτε άναβε το κοινόχρηστο φως για να μη πληρώνει κοινόχρηστα, όπως έλεγε, θα πήγε στο χωριό του. ΄΄Όχι δεν κατάλαβες΄΄ μου λέει, ΄΄έφυγε για εκεί... ΄΄ ΄΄Που ρε;΄΄ του λέω. ΄΄Εκεί΄΄, μου λέει, ΄΄που δεν γυρίζουν πίσω... ΄΄ ΄΄Εκεί που μένουν οι νεκροί, στους τάφους και τα μνήματα;΄΄ μούρθανε τα λόγια του Ζαγοραίου. ΄΄΄Ναι, ναι ανακοπή...΄΄ απάντησε περίλυπος ο Λέων... ΄΄Τι λες ρε συ; Αυτός ήταν νταμάρι!  Γαμούσε κι έδερνε στα ματ, γι αυτό τον διώξανε και τώρα δούλευε σε μια εταιρεία σεκιούριτυ΄΄. ΄΄Έ τον απολύσαν κι από κει τον καημένο΄΄ μου λέει ο Τιμολέων που όλα τα ήξερε κι είπα κι εγω να του ρίξω ένα κατακέφαλο του μαλάκα, γιατί μόνο καημένο δεν τον έλεγε πριν κι απατεώνα τον ανέβαζε, μπαταχτσή τον κατέβαζε γιατί δεν πλήρωνε τα κοινόχρηστα ο Γιάννης ο αναχωρητής.  ΄΄Η κηδεία του θα γίνει αύριο, πρέπει η πολυκατοικία να πάει σύσωμη΄΄ συμπλήρωσε ο Τιμολέων, που πρωταγωνιστούσε, λόγω των ευθυνών του βεβαίως, βεβαίως ως διαχειριστή, στην έξωση του Γιάννη που δεν πλήρωνε κοινόχρηστα γιατί, όπως είπαμε δεν χρησιμοποιούσε κοινά κι ένα δίκιο το είχε εδω που τα λέμε, αλλά ο Τίμος έλεγε ΄΄δεν θα πληρώνουμε εμείς του μπάτσου τα κοινόχρηστα, δεν είμαστε του κλώτσου και του μπάτσου΄΄.... Δηλαδή  τώρα που μου παράσταινε τη θλιμένη χήρα, δεν ήθελε μια χείρα  στο μάτι κι αυτός; Αλλά τέλος πάντων θυμήθηκα ότι από το μαύρισμα του ματιού του Φίλη, ήμουν με αναστολή, γιατί αυτοί του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς, δεν τα ανέχονται αυτά τώρα που έγιναν κυβέρνηση και μου έκανε μήνυση, ήλθε κι ο Τιμολέων μάρτυρας κι έβαλε τα πράγματα στη θέση του, κρυφόπουστα συριζαίο τον έκοβα αλλά και κότα, τέλος πάντων έφαγα δίμηνο με αναστολή λες και του πέταξα τα μάτια έξω, λίγο χρώμα του έδωσα, εδω οι γυναίκες πληρώνουν για μακιγιάζ, αλλά  δεν τα σηκώνει αυτά η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά, τραμπουκισμούς και τα τοιαύτα, οπότε τη γλύτωσε τη μπούφλα ο Λέων  και του ειπα  ΄΄άντε και ζωή σε λόγου μας΄΄...

Μπήκα στο σπίτι, άμα πω ότι στεναχωρήθηκα θα πω ψέματα,  δεν ξέρω τι έχει γίνει αλλά το μεγαλύτερο  κακό που εγώ έχω πάθει στην κρίση, είναι η παντελής έλλειψη συναισθημάτων. Εχω ένα τίποτα μέσα μου. Ένα πελώριο κενό.  Θεωρώ ότι τούτος ο  λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Φίλης,  Κατρούγκαλος, Σκουρλέτης, Πολλάκης, Αυλωνίτη, η Σία  η Σάρα η Μάρα και το κακό συναπάντημα. Κι έναν αγράμματο στη κυριολεξία, αδούλευτο κι απροβλημάτιστο καλόπαιδο για Πρωθυπουργό. Εξ αφορμής του Γιάννη και των τόσων Γιάννηδων που φεύγουν κάθε μέρα, ΄΄εκόντες και άκοντες΄΄, απολυμένοι,  ταλαιπωρημένοι, προσπαθώντας να ρυθμίσουν τη ΔΕΗ, την εφορία, το νερό, τις τράπεζες,   κι έχοντας ενα χάσμα μισού μήνα να ζήσουν  χωρίς χρήματα, όσοι είναι τυχεροί και έχουν ένα κάποιο μισθό και μια κάποια σύνταξη, χωρίς λύπη και οίκτο για κανέναν, ούτε καν για τον εαυτό μου,  να πω,  αγαπητοί μου ως άλλοι Νέρωνες απολαύστε τη καταστροφή, χύνοντας κροκοδίλεια δάκρυα, είστε, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Διότι  τούτη εδω η γενιά του Έλληνα, αν δεν ήταν τόσο αλλοτριωμένη και παραιτημένη θα είχε βγει στους δρόμους κι όχι στο Σύνταγμα να διαδηλώσουν,  και θα είχε  περιλάβει όλους όσους υπηρέτησαν την χώρα απο θέσεις ευθύνης, πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές γενικούς γραμματείς και φαρισαίους μηδέ των καναλαρχών και μεγαλοδημοσιογράφων εξαιρουμένων και άνευ δικών υπεράσπισης και δημοκρατικών διαδικασιών θα τους έστηνε στον τοίχο  για εσχάτη προδοσία διότι κατέστερψαν και υποδούλωσαν την χώρα όπως δήλωσε εκείνος ο Ζουράρις πριν λίγες μέρες. Κι έτσι θα εξιλεωνόταν για τα δικά της αμαρτήματα.  Υπάρχουν ευθύνες, δεξιά, αριστερά και στο κέντρο. Σε όλο το πολιτικό σύστημα από το 1981 και μετά. Ασέλγησαν κατά φύσιν και παρά φύσιν στην χώρα και τώρα σκυλεύουν ντο πτώμα της.  Αλλά  ποιος  Έλληνας; Ο  συμβιβασμένος και συμμέτοχος δια της ψήφου του και όχι μόνον; Ποιος τους ψήφιζε όλους αυτούς; Δεν είδαν φως στη βουλή και μπήκαν. Τους έστελναν και τους πιο πολλούς κατ’ εξακολούθησιν...

Αυτά μονολογούσα κι αχνογελούσα ο ανοίκειος σκεφτόμενος τον Γιάννη, που εκτιμώντας  την ομολογημένη κοινή  εκ δεξιών πολιτική καταγωγή, όταν με έβλεπε απο μακριά, έσφιγγε τη γροθιά του, υπονοώντας την αντίσταση στους ολετήρες της αριστεράς, λες κι οι της δεξιάς τα είχαν κάνει καλά αλλά να αυτοί οι ΄΄εκδοροσφαγείς΄΄ οι κομμουνιστές φταίνε για όλα. Αλλά ρε συ Γιάννη δεν είναι έτσι, για πολλά φταίνε αυτοί, ειδικά στο παρελθόν, αλλά στο παρόν δυστυχώς  φταίει όλο το πολιτικό συστημα με κορυφαίους το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ κι από κοντά τα σαχλοκούδουνα του αναρχοαριστερού αχταρμά  του ΣΥΡΙΖΑ

Όλα τα άλλα είναι ιστορίες γι αγρίους, ή μάλλον σανός για ηλιθίους...

Κι όπως τουλάχιστον εγώ βλέπω τα πράγματα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει και τίποτα. Κοιτάς δεξιά κι αριστερά και σε πιάνει απελπισία. Εκτός κιαν... Μπα δεν... Γιατί  κι οι νέοι είναι σκλάβοι των καφέ, του φέισμπουκ και των σέλφις στο ίνσταγκραμ, τρώγωντας τη πενιχρή σύνταξη του γέρου και της γριάς. Κι όσοι τολμηροί, φεύγουν να βρουν τη τύχη τους προς τα έξω... Και τι να τους πεις δηλαδή;

Έφυγε ένας Γιάννης λοιπόν... Κι άφησε νέα γυναίκα και δυο ανήλικα...Ε και; Εδώ έχει ΄΄φύγει΄΄ μια γενιά ολόκληρη κι ήταν και πολλά υποσχόμενη. Γιατί είχε ανατρέψει και την χούντα, τρομάρα της...

Αυτά και εις άλλα με υγεία, αν μπορείτε...